საქართველოს მოქალაქე, ემიგრანტი ნინო ფარსმანაშვილი სააგენტო ,,პარალელთან” ინტერვიუში ემოციურ კომენტარს აკეთებს იმასთან დაკავშირებით, თუ რატომ მოუწია სამშობლოს დატოვება და საზღვარგარეთ წასვლა:
,,3 წელი შემისრულდა, რაც ემიგრაციაში ვარ. ემიგრაციაში წამოსვლის მიზეზი იყო ის, რომ არ მაქვს ბინა. ძალიან დავიღალე 3 დღეში 2-ჯერ დავცალე ბინა. ამან უფრო გადამაწყვეტინა წამოვსულიყავი საზღვარგარეთ. სახლი არ მაქვს და ამის გულისთვის წამოვედი. მე დღესაც რომ შემეძლოს სახლი ვიყიდო, ერთი დღე აღარ მინდა აქ გაჩერება. იმდენად ძნელია საქართველოს გარეშე ყოფნა, არ ვიცი…
ბინას როგორც კი ვუყიდი ჩემს შვილებს, აუცილებლად დავბრუნდები. არასოდეს მიფიქრია ჩემი ქვეყნის დატოვება, ვერც კი წარმომედგინა, მაგრამ ამ ვირუსის, ჩაკეტილობის, უმუშევრობის დროს დამემთხვა ამ ბინების დაცლა – 3 დღეში 2 ბინა…
როგორც კი უცხო მიწაზე დადგამ ფეხს, მეორე დღიდანვე გენატრება სამშობლო…
ჩემი ქვეყნისგან ველოდები, რომ უკეთესობა იქნება. იმედით ვცოცხლობთ, იმით, რომ ჩვენი მთავრობა ერთ დღესაც მოეგება ჭკუას ან მოვა ისეთი ხელისუფლება სათავეში, რომელიც იზრუნებს ჩვენს ქვეყანასა და ჩვენს ხალხზე. ჩვენ იმედით ვცოცხლობთ და გვაქვს იმის იმედი, რომ ჩვენი თაობა, ჩვენი შვილები იცხოვრებენ ისეთ ქვეყანაში, რომელზეც ვოცნებობთ!
ჩვენი ერთი დღე ემიგრაციაში საშინელებაა! ვიღვიძებთ იმით, რომ გათენდება ერთი დილა და ყველაფერი კარგად იქნება… [ჩვენს ემიგრანტ რესპონდენტს თვალზე ცრემლები მოერია…], ვურეკავთ ჩვენ შვილებს, ვეუბნებით ყველაფერი კარგადაა, მაგრამ ეს მონატრების ცრემლები…”, – განაცხადა ნინო ფარსმანაშვილმა.
ავტორი
ნინი ხიჯაკაძე
