დიდი გამოწვევების წინაშე დგას ქვეყანა – ერთის მხრივ ხელისუფლებაში თუ “ქართულ ოცნებაში” განვითარებული პროცესები, მეორეს მხრივ ოპოზიციაში მიმდინარე ჩამოყალიბების, “თვითგამორკვევის” თუ ე.წ. “მეორე სუნთქვის” მოლოდინი, ყოველივე ამას კი ფონად გასდევს კორონავირუსის პანდემიის არაპროგნოზირებადი და საკმაოდ მძიმე განვითარება – ჯანდაცვის, ეკონომიკის თუ ფსიქოლოგიური მდგომარეობის თვალსაზრისით.
ქართულ პოლიტიკაში ბიძინა ივანიშვილის მეორედ მოსვლას, მისი მეორედ წასვლაც მოჰყვა, თუმცა პირველი წასვლისგან განსხვავებით, ეს წასვლა ბევრი შეკითხვის გარდა, გაურკვევლობის და რისკების განცდასაც ტოვებს.
სიტუაციის ზოგადი ანალიზიც კი საკმარისია იმ მოსაზრების გასაძლიერებლად, რომ ბიძინა კი წავიდა, მაგრამ უხილავი ხელი და ლუპით შეიარაღებული თვალი მაინც დატოვა პარტიაში. თუმცა, ობიექტური თუ სუბიექტური (უფრო სუბიექტური) გარემოებების გათვალისწინებით, “ქართულ ოცნებაში” მაინც დაიწყება ძალების მოსინჯვა გავლენების მოპოვებისა თუ გადანაწილების მიზნით. ერთის მხრივ პოზიცია პარტიაში, მეორეს მხრივ მთავრობის ძალა, მესამე კი – რეალური გავლენა, რაც განსაკუთრებით იკრებდა ძალას ბოლო წლების განმავლობაში (პარლამენტი ამ პროცესში “აუტიდან” ბურთის მოწოდების რეჟიმში უფრო იქნება).
რა დოზით იქნება ინტერესების დაპირისპირება თუ თანაკვეთა, გამოჩნდება უკვე უახლოეს ხანში და სავარაუდოდ გაზაფხულზე მოსალოდნელია, რომ მნიშვნელოვანი პოლიტიკური ცვლილებების მოწმეც გავხდეთ, რაც შესაბამის გავლენას იქონიებს ქვეყანაში ახალი პოლიტიკური რეალობის შექმნის მხრივ.
ფოტო – “ქართული ოცნების” მე-6 ყრილობის ფოტოარქივიდან