„თიბისი“ ბანკის სამეთვალყურეო საბჭოს თავმჯდომარემ, მამუკა ხაზარაძემ facebook-ის საკუთარ გვერდზე გაავრცელა გადაწყვეტილება ბანკიდან წასვლის შესახებ, სადაც მან დაარსების დღიდან დღემდე, როგორც დამფუძნებელმა და მფლობელმა 27 წელი იმუშავა. „თიბისი“ ბანკის მფლობელებზე გამოძიება პროკურატურამ 11 წლის შემდეგ გასულ წელს ბანკის მიერ განხორცილებული ერთ-ერთი ტრანზაქციის გამო განაახლა. პროკურატურისგან ესტაფეტა ეროვნულმა ბანკმა გადაიბარა და მოითხოვა მამუკა ხაზარაძის სამეთვალყურეო საბჭოსგან ჩამოშორება.
ოპოზიციური პარტიების, ექსპერტებისა და არასამთავრობო ორგანიზაციის წარმომადგენლების განხადებით ბევრი კითხვა იბადება ამ საქმესთან დაკავშირებით. არის მოსაზრება, რომ ბიძინა ივანიშვილი აღარ „წყალობს“ მამუკა ხაზარაძეს და პროკურატურას პოლიტიკური იარაღის სახით იყენებს მის წინააღმდეგ, ხაზარაძის, როგორც ოპოზიცური პარტიების პოტენციური დამფინანსებლის, „ნეიტრალიზება“ ხდება 2020 წლის არჩევნებისთვის. არსებობს ვერსიაც, რომ ბიძინა ივანიშვილს და მასთან დაახლოებულ პირებს მხოლოდ წარმატებული ბიზნესის მითვისების სურვილი აქვთ და პოლიტიკა აქ არაფერ შუაშია. გამოითქვა მოსაზრება, რომ „თიბისი“-სთვის ბრძოლის ძაფები ფარულად რუსეთამდე მიდის. რუსეთი „გაღიზიანებულია“ ანაკლიის პორტის მშენებლობის გამო. ანაკლიის პორტის მშენებლობით საქართველოს, როგორც სატრანზიტო ქვეყნის როლი გაიზრდებოდა რეგიონში და კონკურენციას გაუწევს თავად რუსეთს. ასევე, ანაკლიის ღრმაწყლოვან პორტში ნატოს წევრი ქვეყნების სამხედრო გემები შეძლებენ შემოსვლას, რაც ასევე საფრთხეს უქმნის რუსეთის ფედერაციას. ყირიმის ანექსიაც ხომ ნაწილობრივ ამ ფაქტორმა განაპირობა. შესაბამისად მოქმედი მთავრობა ცდილობს არ გამოიწვიოს რუსეთი და გარკვეულ დათმობებზე მიდის. ასეა თუ ისე მომავალი გვიჩვენებს. მამუკა ხაზარაძემ თავისი გადადგომით არაორაზროვნად მიანიშნა, რომ მართალია იგი თავის დაარსებულ ბანკს ჩამოშორდა, მაგრამ დიდი იმედი აქვს, რომ ანაკლიის პორტის მშენებლობა გაგრძელდება და თავად აქტიურ მონაწილეობას მიიღებს ამ პროცესში.
„თიბისი“ ბანკის სამეთვალყურეო საბჭოსთან ბრძოლის მიზეზი რაც არ უნდა იყოს, თვითონ ფაქტი სერიოზულ ეჭვს ბადებს საზოგადოებაში, რომ „აკრძალული“ მეთოდებით სახელმწიფო ცდილობს მფლობელები ჩამოაშოროს მათსავე დაფუძნებულ ბიზნესს, რაც ზიანს მიაყენებს საქართველოს სახელმწიფოს იმიჯს. ეს კი პირდაპირი სიგნალი იქნება როგორც სამამულო, ისე უცხოელი ინვესტორისათვის, რომ საქართველოში ფულის ჩადება სარისკოა. „თიბისი“ ბანკი ერთ-ერთი მსხვილი მოთამაშეა საქართველოს ფინანსურ ბაზარზე. ბანკისადმი ნდობის დაკარგვა არამარტო გააუფასურებს ერთი კონკრეტული სააქციო საზოგადოების აქციებს ლონდონის ბირჟაზე, არამედ საფრთხეს შეუქმნის საქართველოს ფინანსურ სისტემას მთლიანად ჩამოშლით. მსგავსი მოვლენა სახიფათოა განვითარებული სახელმწიფოს ეკონომიკებისათვისაც კი. აღარაფერს ვამბობ ჩვენნაირი ქვეყნისთვის რა შედეგების მომტანი შეიძლება გახდეს, სადაც ყოველ მეორე ადამიანს ბანკის ვალები აქვს, ხოლო ეკონომიკა სულს ღაფავს.
კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი საკითხი, რომელსაც ყურადღება უნდა მივაქციოთ არის ის, რომ მთლიანი ფინანსური რესურსების ერთი ადამიანის ან ადამიანთა ჯგუფის ხელში მოქცევა რისკის შემცველია. შედეგად მივიღებთ საბანკო მონოპოლიას, რომელიც კონკურენციას შეამცირებს ფინანსურ ბაზარზე, ხოლო სესხის პროცენტს გაზრდის. აღარაფერს ვამბობ იმ პოლიტიკურ გავლენაზე, რომელსაც საბანკო სისტემის ხელში ჩაგდება დღევანდელ მართველ გუნდს მოუტანს. ბანკის სესხებზე დამოკიდებული ჩვენი მოსახლეობის პოლიტიკური სიმპატიების მართვა ამ შემთხვევაში უფრო ადვილი შესაძლებელი იქნება. იმის ალაბათობა, რომ ამ ბერკეტს ბიძინა ივანიშვილი არ გამოიყენებს ნაკლებად სარწმუნოა. მით უმეტეს, რომ ამის პრეცენდენტი უკვე არსებობს. 2018 წლის საპრეზიდენტო არჩევნებში ქართულმა ოცნებამ 600 ათას ჩვენს მოქალაქეს შესთავაზა ვალების ჩამოწერა, რაც მოსახლეობის დიდმა ნაწილმა კმაყოფილებით მიიღო. იმ ვალების ჩამოწერა, რომელიც მთავრობის არასწორი ეკონომიკური პოლიტიკის გამო ჩვენი მოსახლეობის უმეტეს ნაწილს საერთო უმუშევრობისა და უპერსპექტივობის ფონზე დაუგროვდა. ჩვენი მოსახლეობის დიდი ნაწილი ჭარბვალიანობის პრობლემას ბანკების ფუნქციონირებას უკავშირებს, რაც შეცდომაა. ბანკები და სხვა საფინანსო ინსტიტუტიტები ეკონომიკის ნაწილია და არა პირიქით. არასწორმა ეკონომიკურმა პოლიტიკამ ბანკები აქცია სავახშო „კანტორებად“, რომლებიც ნაკლებად მონაწილეობენ ქვეყნის ეკონომიკის განვითარებაში, ხოლო მოსახლეობა გადაუხდელი ვალების ტყვეობაში აღმოჩნდა.
მიმდინარე პოლიტიკური და ეკონომიკური პროცესების ლოგიკური ანალიზი იძლევა მაღალი ვარაუდის საფუძველს, რომ მართველი გუნდი შეეცდება მოსახლეობა მოაქციოს ეკონომიკურ მარწუხებში, მოჯადოებულ წრეში, რომლისაგანაც გამოსავალი არ იქნება. სისტემა მარტივია – არავითარი ეკონომიკური წინსვლა და განვითარება. ვალის აღება – საარჩევნო ხმის სანაცვლოდ ვალის ჩამოწერა. აქედან კი დიქტატურამდე ერთი ნაბიჯია. თუ პროცესები მსგავსი სცენარით განვითარდება დავკარგავთ ყველაფერს, რასაც ჩვენმა ქვეყანამ ბოლო 30 წლის განმავლობაში სისხლისა და გაჭირვების მოთმენის ფასად მოიპოვა. დავკარგავთ თავისუფლებას!!!
ავტორი
ალექსი ნონიაძე
სააგენტო “პარალელის” ექსპერტი, ანალიტიკოსი